W tym roku, by zrealizować hasło: „Posłani w pokoju Chrystusa” procesja „Bożego Ciała” rozpoczęła się na granicy naszej Parafii na Sarnim Stoku by przejść do kościoła. Razem z Chrystusem zapraszaliśmy i poprowadziliśmy wszystkich, zwłaszcza po okresie pandemii, na sprawowanie Eucharystii. Procesja zatrzymała się przy czterech "ołtarzach". Przy "ołtarzach" przedstawiciele Parafii dzielili się świadectwami swojego kroczenia z Jezusem przez życie. Całe wydarzenie miało wymiar ewangelizacyjny. Do przejścia było niecałe 2 km, więc wcale nie tak dużo, ale osoby starsze i mające trudności z poruszaniem się miały możliwość skorzystania z „Ciuchci Beskidzkiej” (w porównaniu do najbardziej tradycyjnej trasy ulicami Traugutta, Żeromskiego i Słowackiego to tylko ok. 500 m więcej a do tego prawie cały czas jest „z górki”). „Ciuchcia Beskidzka” kursowała pomiędzy kościołem a Osiedlem Sarni Stok – odjazdy: 9:00 – kościół; 9:20 – Sarni Stok (okolice bloku Sarni Stok 84); 9:40 – kościół; następnie jechała za procesją a od III do IV „ołtarza” przewiozła chętnych ulicami Filarową, Czechowicką i Słowackiego. Po procesji i Mszy Św. kursowała tam i z powrotem do godz. 14:00. Po wszystkim była jeszcze możliwość skorzystania z propozycji kawiarenki PULS Centrum.
Zapowiedź wydarzenia na stronie diecezjalnej!
Informacja i filmik na portalu bielsko.biala.pl
Przy I "ołtarzu" (skrzyżowanie ulic Sarni Stok i Koziej), wspominając Mszę Św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, rozważaliśmy jedność światła wiary i życia codziennego. Światło wiary znajduje swój wyraz w znakach liturgicznych i gestach dnia codziennego a znaki liturgiczne i gesty dnia codziennego nie są puste tylko wypełnione światłem - treścią. Przy tym ołtarzu świadectwo dał p. Jacek dzieląc się doświadczeniem m. in. prowadzenia spotkań synodalnych i udziałem w Męskim Kręgu Biblijnym.
Przy II ołtarzu" (ul. Krecia 3), powracając do Liturgii na cześć Męki Pańskiej w Wielki Piątek, rozważaliśmy o ideale Nowego Człowieka w którym wpisana jest harmonijna jedność światła i życia. Nowy Człowiek to osoba zintegrowana, gotowa do dawania siebie, służby drugiemu i wolna. Przy tym ołtarzu świadectwem podzieliła się p. Dorota nawiązując do Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Przy III ołtarzu" (ul. Filarowa 52 - szkoła), nawiązując do Mszy Św. Wigilii Paschalnej i odnowy chrztu św. przypomnieliśmy sobie, że przez chrzest jako Nowi Ludzie tworzymy Nową Wspólnotę, która jest też formą życia wiecznego w niebie. Przy tym ołtarzu świadectwo złożył p. Krzysztof podkreślając rolę wspólnoty i oddziaływania innych. Po drodze do IV "ołtarza" odprawiliśmy nabożeństwo czerwcowe.
Przy IV ołtarzu" (ul. Słowackiego 41), wspominaliśmy Niedzielę Zmartwychwstania i wezwanie, że jako Nowa Wspólnota mamy zadanie promieniować na zewnątrz Nową Kulturą, nowym sposobem życia. Przy tym ołtarzu świadectwem podzieliły się: p. Regina ze Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych podkreśljąc udział we wspólnocie Żywego Różańca i p. Teresa podkreślając udział we wspólnocie Domowego Kościoła.
Po powrocie do kościoła jeszcze uroczyste Te Deum, modlitwa nowenny przed Uroczystością Najświętszego Serca Pana Jezusa i błogosławieństwo. Zwieńczeniem uroczystości była celebracja Mszy Św.
Po wszystkim była jeszcze możliwość skorzystania z propozycji kawiarenki PULS Centrum i oczywiście Ciuchci.
Nagranie Mszy Św.
Z całego serca dziękuję wszystkim z którymi mogliśmy świętować piękną uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało).
Szczególnie dziękuję uczestnikom procesji i Mszy Św. po procesji. Podziękowania dla wszystkich zaangażowanych:
- Pana kościelnego Jerzego
- Pana organisty Andrzeja
- Pań ze scholi liturgicznej
- Panów zbierających ofiary
- Całej Służby Liturgicznej, w tym dorosłych zaangażowanych w Liturgię Słowa
- Panów niosących baldachim
- Panów troszczących się o nagłośnienie
- Straży Honorowej NSPJ ze świecami
- Pocztów sztandarowych
- Dzieci sypiących kwiaty, z dzwoneczkami i rodziców, którzy się o nich zatroszczyli
- Pań katechetek
- Pana Kostka i ks. Mateusza za zdjęcia
- Pani Teresy za wystrój kwiatowy w kościele
- Dla tych, którzy przygotowali piękne „ołtarze” i zatroszczyli się o całą logistykę wydarzenia
- Osób składających świadectwa
- Pana Kierowcy Ciuchci Beskidzkiej
- Policji i Panów kierujących ruchem ulicznym
- Tych, którzy udekorowali swoje domy - okna
- Tych, którzy towarzyszyli nam w oknach swoich domów
- Przedstawicieli różnych mediów, które zapowiadały i relacjonowały to wydarzenie
- Wśród podziękowań nie może też zabraknąć słów wdzięczności do moich współbraci kapłanów: Pawła, Mateusza i Przemysława.
Ks. Proboszcz
Msze Św. w naszym kościele były o godz. 6:15; 8:00, po procesji, 17:00 i 18:30.Nie było Mszy Św. o godz. 10:00 i nabożeństwa o godz.18:00!
LEGUNY W NIEBIE „Żołnierze Legionów Polskich”;
słowa i muzyka: Adam Kowalski (1896 - 1947)
Żartobliwa piosenka napisana w sierpniu 1920 r. w dniach decydującej bitwy o Warszawę.
Piosenka Leguny
Siedział święty Piotr przy bramie, oj rety!
Czytał se komunikaty z gazety.
Wtem ktoś szarpnął bramą złotą,
Pyta święty klucznik: Kto to?
Leguny my z frontu, leguny!
Czy nie znacie niebieskiego zwyczaju?
Jak leźć można bez przepustki do raju?
Znamy, znamy, lecz tu pustki,
Więc nas wpuść, choć bez przepustki.
Leguny my bidne, leguny!
Wprzód do czyśćca iść musicie w ogonku.
Tam wybielą was, jak płótno na słonku.
Byliśmy już w czyśćcu, byli,
Całkiem nas tam wybielili.
Leguny my czyste, leguny!
Więc mi zaraz marsz do piekła sekcjami!
Niepotrzebny tu ambaras mam z wami.
Byliśmy już nawet w piekle,
Ale tam gorąco wściekle.
Leguny, chcą raju, leguny!
Miał staruszek gust wyrzucić tę bandę,
Że się tak do nieba pchają na grandę!
Wąsem ruchał, brodą ruchał,
Ale się nie udobruchał.
Leguny czekały, leguny!
Spostrzegł Pan Bóg, że Piotr święty coś knowa,
Więc odzywa się do niego w te słowa:
Bądźże z wiary, wpuść ich, Pietrze,
Bo pomarzną mi na wietrze
Leguny kochane, leguny!
Chodźcie, chodźcie, mnie was tutaj potrzeba,
By nie wleźli bolszewicy do nieba.
Niechaj wiedzą syny czarcie,
Że przy bramie, tu, na warcie
Leguny są polskie, leguny!
I uczynił z nich Piotr święty załogę,
I wypłacił im relutum za drogę.
A gdy zmorzył sen Piotrusia
Z aniołkami husia-siusia
Leguny tańczyły, leguny!