Fatima – miejsce gdzie Maryja objawiała się trójce dzieci: Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji. Dwoje zmarło jeszcze w dzieciństwie. Najstarsza Łucja zmarła w wieku 98 lat 13 lutego 2005 roku. Dziś toczy się jej proces beatyfikacyjny.
Łucja de Jesus Maria dos Santos, była siódmym dzieckiem Antonia dos Santos i Marii Rosy. Urodziła się 22 marca 1907 r. w maleńkiej osadzie Aljustrel w Portugalii. Była to jedna z wiosek, które obejmowała parafia fatimska. Wokół rozpościerały się gaje oliwne i skaliste pastwiska, umiejscowione na niewielkich wzgórzach. Między nimi znajdowały się mniejsze i większe doliny, z których jedną nazywano „Cova da Iria” - Dolina Pokoju. Właśnie w tym miejscu objawiła się Maryja, by przekazać światu niezwykłe przesłanie, które niektórzy określają mianem „najważniejszego objawienia XX w.”
Łucja jako dziecko przewodziła zabawom, w naturalny sposób przejęła też inicjatywę w spotkaniach z Gośćmi z nieba. Podczas objawień natychmiast zarysowały się wyraźne różnice w relacjach dzieci do Anioła i Matki Bożej. Jedynie Łucja widziała, słyszała i rozmawiała z Maryją: zadawała pytania, odpowiadała w imieniu wszystkich, kierowała prośby. Bóg uczynił ją głównym powiernikiem orędzia. Hiacynta tylko widziała Maryję i słyszała, co mówi Matka Najświętsza, ale nie rozumiała do końca znaczenia słów. Franciszek widział Matkę Bożą, ale Jej nie słyszał. Tkże Łucja relacjonowała ludziom treść kolejnych objawień.
Bóg uczynił ją najważniejszym świadkiem. Zlecił jej misję wykraczającą daleko w czasie poza okres wyznaczony przez fatimskie spotkania z Maryją. Już w drugiej rozmowie z Matką Najświętszą padają słowa mówiące o różnym przeznaczeniu Łucji, Franciszka i Hiacynty. Rodzeństwo Marto Matka Boża obiecała wkrótce zabrać do nieba. Franciszek umiera w 1919, Hiacynta w 1920 r. z powodu powikłań po grypie. Zgodnie z zapowiedzią Matki Najświętszej Łucja miała „pozostać na ziemi jakiś czas”. Otrzymała z nieba misję: „Jezus chce posłużyć się tobą, abym była bardziej znana i miłowana. Chce zaprowadzić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”.
W 1926 roku Łucja wstąpiła do klasztoru św. Doroty. Przebywając w zakonie nadal ma wizje Matki Bożej. Tam też Maryja ponawia prośbę dotyczącą kultu Niepokalanego Serca i nabożeństw pierwszych sobót. W klasztorze spisuje także wspomnienia o Hiacyncie i ujawnia stopniowo trzy części tajemnicy fatimskiej. Koresponduje z Papieżem Piusem XII i biskupami. Ujawnia także prośbę Maryi o zawierzenie Rosji jej Niepokalanemu Sercu. Dzięki jej wstawiennictwu w 1942 roku Papież zawierza całą ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi. Dwa lata później Ojciec Święty ustanawia święto Niepokalanego Serca Maryi, które ma być obchodzone w całym Kościele. W 1946 roku siostra Łucja za zgodą Papieża występuje ze zgromadzenia sióstr św. Doroty i wstępuje do zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Coimbra. Przyjmuje w zakonie imię siostry Marii Łucji od Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi. W 1961 roku osobiście spotyka się z Papieżem Pawłem VI podczas jego pielgrzymki do Fatimy. Wielokrotnie spotyka się z Papieżem Janem Pawłem II między innymi w 1982 roku po zamachu, podczas dziękczynnej pielgrzymki za uratowanie życia. Także w 1984 gdy Papież zawierzył świat Niepokalanemu Sercu Maryi. Łucja zapewnia wówczas, że zawierzenie to spełnia wszystkie „wymogi nieba” i ogłasza że teraz trzeba czekać na cud. W 1991 roku Jan Paweł II odbywa drugą pielgrzymkę do Fatimy i ponownie spotyka się z Łucją. Zaprasza ją także do Rzymu na uroczystości beatyfikacyjne Hiacynty i Franciszka w 2000 roku. 13 lutego 2005 roku umiera wypowiadając ostatnie słowa: „Serce Jezusa, Niepokalane Serce Maryi. Z Franciszek i Hiacynta i Ojcem Świętym idziemy, idziemy, idziemy…” Być może ostatnie objawienie Matki Bożej Fatimskiej miało miejsce w chwili jej śmierci.