Rozpoczął się właśnie w Adwent, czyli czas radosnego oczekiwania na przyjście naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jest to jednocześnie początek nowego roku liturgicznego, nazywanego również rokiem kościelnym. Rok liturgiczny ma podobnie jak rok kalendarzowy 12 miesięcy, jednak tak wielu nie wie, jaka jest jego istota, nie wie również, jakie jest jego bogactwo i na co on wskazuje każdemu wierzącemu w Chrystusa.
Rok liturgiczny zwykle kojarzy się z kalendarzem, czyli z różnymi obchodami liturgicznymi: uroczystościami, świętami i wspomnieniami dotyczącymi życia Jezusa, Matki Najświętszej oraz świętych. Jednak istota roku liturgicznego to nie tyle kolejność obchodów, lecz przede wszystkim – w ciągu cyklu rocznego – wspominanie i jednoczesnym uobecnianie całej tajemnicy życia, śmierci, zmartwychwstania oraz wniebowstąpienia Chrystusa. Zarówno Matka Boża jak i Apostołowie, męczennicy oraz wyznawcy otaczani są w Kościele kultem ze względu na ich ścisłe powiązanie z tą tajemnicą oraz ich wyjątkowe uczestnictwo w dziele zbawiania człowieka i świata (por. KKK 1172-1173).
Rok kościelny opiera się na dwóch podstawowych i fundamentalnych wydarzeniach zbawczych: wcieleniu Pana Jezusa, oraz na Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Tak więc Adwent i czas Bożego Narodzenia, oraz Wielki Post i Okres Wielkanocny, stanowią swoistą oś całego kalendarza liturgicznego. Pozostały czas w roku liturgicznym to tzw. okres zwykły.
Adwent wprowadza nas w logikę historii zbawienia, która skoncentrowana jest na relacji z Bogiem, wskazuje więc bardzo konkretnie, że trzeba wejść nie tylko w świat wypełniania praktyk, ale wejść w mentalność Ewangelii, która wyznacza naszą drogę do zbawienia.
Rok liturgiczny to nic innego jak droga wiary, którą należy kroczyć, by otworzyć się na tajemnicę zbawienia płynącego z Bożej miłości. „Czuwajcie”, które tak często słyszymy w Adwencie przypomina nam, że życie ma nie tylko ziemski wymiar, ale skierowane jest wzwyż, ku Bogu. Mamy otworzyć się na wolność i odpowiedzialność, by dojść do celu naszego pielgrzymowania, jakim jest nasze zbawienie.
Rok liturgiczny jest czasem słuchania słowa Boga i wchodzeniem w misterium spotkania Boga z człowiekiem, by przejść do nowego życia z Bogiem. Rok liturgiczny jest wchodzeniem w prawdę Historii Zbawienia, i poznawaniem orędzia Ewangelii, aby poznać drogę do Boga.
Obchody roku liturgicznego uświadamiają nam fakt, wielkiego bogactwa treści, dlatego też Kościół rozważa i świętuje poszczególne tajemnice życia Chrystusa i Jego dzieła zbawienia w poszczególnych okresach roku liturgicznego. Uroczystości i święta całego roku kościelnego biorą swój początek z niedzieli, pierwszego i najstarszego święta chrześcijan.
Trzeba tutaj zaznaczyć, że centralną rzeczywistością roku liturgicznego jest Eucharystia, bowiem to w niej uobecnia się całe dzieło zbawienia dokonane przez Jezusa Chrystusa. Tak więc poszczególne święta i uroczystości są nie tylko wspomnieniami odległych wydarzeń historycznych, ale podczas każdej Eucharystii działa i obecny jest ten sam Chrystus, który dla naszego zbawienia narodził się w ciele, umarł i zmartwychwstał.
Należy pamiętać, że chociaż każdego roku wypadają te same święta, jednak nie znajdujemy się w tym samym miejscu. Należy więc postrzegać rok liturgiczny nie jako zamknięte koło, ale drogę, która wznosi się coraz wyżej ku Bogu. Każdy rok to swoisty nowy etap naszej drogi, pielgrzymowania z naszym Mistrzem Chrystusem do Ojca. Tak więc każdego roku jesteśmy w zupełnie innym miejscu pielgrzymowania i coraz bliżej naszego ostatecznego spotkania z Bogiem. Nie jest to więc kopia poprzedniego roku, ale zupełnie nowa droga.
Okres Adwentu to radosne oczekiwanie na narodzenie Jezusa i uświadomienie sobie, że oczekujemy na Jego powtórne przyjście. Okres Bożego narodzenia to wejście w świętowanie wydarzeń pierwszego przyjścia Jezusa na ziemię. Okres Wielkiego Postu jest czasem przygotowanie do Świąt Paschalnych. Triduum Paschalne jest bowiem szczytem i źródłem całego roku liturgicznego. Wtedy to świętujemy zbawcze wydarzenia Męki i Zmartwychwstania Jezusa. Okres Wielkanocny jest świętowaniem wielkich wydarzeń naszego zbawienia od Niedzieli Zmartwychwstania do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Pozostałe tygodnia nie objęte wydarzeniami Paschy i Bożego Narodzenia nazywamy tygodniami zwykłymi w ciągu roku.
Rok liturgiczny to droga Kościoła prowadząca do celu życia, jakim jest spotkanie z Bogiem. Jest również swoistą syntezą i cyklicznym powtarzaniem całej historii zbawienia, niejako „rekonstrukcją” najistotniejszych momentów z życia Pana Jezusa. Jest to również najskuteczniejsza forma przepowiadania wiary i taka regularna katecheza. Ma to szczególnie dzisiaj bardzo ważne znaczenia, gdy w ponowoczesnym świecie ludzie żyją tak, jakby Boga nie było. Wielu chrześcijan powtarza także, że w Kościele wciąż jest to samo.
Wejdźmy więc w ten nowy rok liturgiczny z nowym nastawieniem na odkrywanie i przeżywanie treści, które wyznacza hasło tego roku: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym”.
Jacek Zamarski