Czym jest lectio divina?
Lectio divina – z jęz. łac. „Boże czytanie” – polega na czytaniu Pisma Świętego, w świetle Ducha Świętego, w taki sposób, że przeczytane, poddane medytacji i przyjęte do realizacji Słowo Boże staje się prawdziwą modlitwą i przemienia nasze życie. Prowadzi do doświadczenia intymnego spotkania i zjednoczenia z Jezusem – Osobą Słowa Bożego w naszym sercu.
Modlitwa słowem Bożym dostępna jest dla wszystkich wierzących, ponieważ Słowo Boże skierowane jest do wszystkich ludzi bez wyjątku. Jest to bardzo prosta, a zarazem bardzo praktyczna droga życia duchowego. To forma modlitewnej refleksji, która podejmuje rozważanie „misteriów Chrystusa”, podobnie jak tajemnice różańca, zdążając do poznania miłości Jezusa Chrystusa, do zjednoczenia z Nim (por. KKK 2708). Wprowadza nas w coraz głębsze doświadczenie mocy słowa Bożego, które rodzi w nas nowe życie, oczyszcza i uzdrawia.
Patronką na tej drodze jest Maryja, Matka Słowa, która rodzi w nas Słowo – Jezusa.
Lectio divina składa się z czterech etapów: lectio, meditatio, oratio, kontemplatio.
I. Czytanie (lectio): Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Słowo Boże, które zostało spisane, jest ciągle słowem, które musi być przez ciebie usłyszane i przyjęte całą istotą.
Znajdź sobie miejsce, które pomoże Ci wyciszyć się zewnętrznie i wewnętrznie
- Czytaj wybrany tekst słowa Bożego powoli i półgłosem. Takie czytanie pomaga uczestniczyć w lekturze całym ciałem i ułatwia zapamiętywanie.
- Staraj się czytać tekst całym sobą: całym umysłem, sercem i wolą.
- Spróbuj odnaleźć w tekście "słowo kluczowe", które pozwała uchwycić jego główne przesłanie.
- Rozpocznij lekturę cichym głosem. Powtarzaj słowo lub zdanie, które przykuwa twoją uwagę - nasycaj się nim.
- Szukaj wyjaśnienia Pisma przez Pismo - tzn. powiąż słowo lub zdanie z jakimś innym słowem Pisma, które przychodzi ci na myśl.
- Staraj się zachować i strzec w sercu słowa, które najbardziej do ciebie przemówiły.
Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś.
- Uwielbiaj Boga i dziękuj Mu za to Kim jest w twoim życiu.
- Przywołaj na pamięć co Bóg uczynił w historii twojego życia.
- Błagaj Go, proś, wołaj, wyrażaj swoje cierpienie.
IV. Kontemplacja (contemplatio): Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem.
Jest to godzina nawiedzenia Słowa.
- Staraj się milczeć i pozostawać w bezruchu, w skupieniu.
- Otwórz się na łaskę kontemplacji, czyli bądź z Bogiem tam gdzie On przebywa.
- Trwaj w doświadczeniu oczekiwania i spojrzenia. Najważniejsze jest przebywanie w głębokiej więzi z Nim samym.
- Staraj się patrzeć Jego oczyma na siebie, na drugich, na wydarzenia i pozwól, aby wszystko przenikała Jego łaska. Kiedy zaczniesz widzieć z perspektywy Boga, wtedy zaznasz pokoju.
Opracował: ks. Krzysztof Wons SDS, dyrektor Centrum Formacji Duchowej Kraków.